woensdag 17 april 2024

Dag 9: Omgeving Fredericksburg

Een af­wis­se­lend dag­je heb­ben we ach­ter de rug. Na het ont­bijt, wat voor een Su­per 8 bo­ven­ge­mid­deld was, re­den we eerst naar En­chan­ted Rock Sta­te Na­tu­ral Area ten noor­den van Fre­de­ricks­burg. Een rit­je van on­ge­veer 25 mi­nu­ten. Ik had voor dit park van te­vo­ren ge­re­ser­veerd. Dat wordt nl. sterk aan­be­vo­len.

En­chan­ted Rock is een ka­le rots, in de vorm van een do­me, die zo­maar 140 me­ter in het land op­rijst. Er zijn ver­schil­len­de wan­del­rou­tes uit­ge­zet en een daar­van gaat naar de top. Op som­mi­ge plek­ken be­hoor­lijk stijl, maar goed te doen. Er wordt ge­zegd dat het be­klim­men van de­ze rots ge­lijk staat aan het be­klim­men van een ge­bouw van 40 tot 50 ver­die­pin­gen. De­ze rou­te is ge­lijk ook de po­pu­lair­ste en na­tuur­lijk gaan wij er ook voor. Er zijn met rot­sen wat trap­tre­den aan­ge­legd, maar voor het groot­ste ge­deel­te loop je toch wel ge­woon te­gen een ka­le schui­ne rots op, die je het bes­te schuin kunt be­wan­de­len (zigzag).

Hal­ver­we­ge zit een man en een vrouw. De vrouw spreekt ons aan, ze zijn on­voor­be­reid aan de­ze wan­de­ling be­gon­nen zei ze en wijst op haar schoe­nen. Ge­wo­ne san­da­len heeft ze aan. Ze heb­ben ook geen wa­ter mee. Er volgt een leuk ge­sprek. Ze zijn moe­der en zoon, zij 77 en hij 53 jaar oud. En hij heeft haar mee­ge­no­men op de­ze trip om­dat ze hier nog nooit ge­weest is. Haar man zit ge­woon thuis in Tul­sa. Ik wil haar een van on­ze fles­sen wa­ter ge­ven; we heb­ben er toch vier bij ons. Ze zegt, dat ze die niet wil aan­ne­men. Maar ik dring aan en ze ac­cep­teert hem. De zon schijnt dan wel niet, maar het is voch­tig weer en met dat klim­men ga je toch zwe­ten. De zoon ver­telt dat hij de Ne­der­land­se gab­ber­mu­ziek zo kan waar­de­ren. Ik ver­tel hem over on­ze bij­dra­ge aan het song­fes­ti­val dit jaar. En in een mum van tijd heb ik 'Europapa' op de te­le­foon voor hem ge­von­den. Hij vindt het erg 'catchy'!

Wij ge­nie­ten enorm van de­ze bij­zon­de­re wan­de­ling. Op de top heb­ben we uit­zicht, maar van­we­ge de be­wol­king is het min­der dan ge­hoopt. Toch zijn we blij met de be­wol­king, want in de zon lijkt ons de­ze wan­de­ling nau­we­lijks mo­ge­lijk. Boven­op de rots zijn zo­ge­naam­de 'vernal pools'. Ei­land­jes, of­te­wel 'poeltjes' met ve­ge­ta­tie. Het gra­niet is daar van een an­de­re sa­men­stel­ling en door de ver­we­ring en wa­ter groei­en er al­le­maal plant­jes, dat ook weer die­ren aan­trekt. Wat een mooi ge­zicht!

Een Ame­ri­kaans drie­tal spreekt ons aan. Ze zien dat we van el­kaar een fo­to ne­men en vra­gen of ze er een­tje van ons sa­men zul­len ma­ken. Nou, graag na­tuur­lijk! En zo­als dat dan al­tijd gaat, ra­ken we in ge­sprek. Waar ko­men we van­daan, etc. Uit Ne­der­land? Daar gaan de twee man­nen in dit ge­zel­schap in sep­tem­ber naar toe, als on­der­deel van de li­be­ra­ti­on­rou­te. Ik vraag of ze dan soms ein­di­gen in Arn­hem? En dat klopt, waar­op ik dan weer ant­woord dat we daar dicht­bij wo­nen, waar­na daar weer een heel ge­sprek over volgt. Zo leuk al­tijd, die spon­ta­ne ge­sprek­ken. Je wordt ook zo vaak aan­ge­spro­ken. Ame­ri­ka­nen zijn daar heel erg goed in.
Na een tijd­je bo­ven rond ge­lo­pen te heb­ben, zet­ten we de da­ling weer in. We zien on­der­tus­sen dat de moe­der en zoon ook de top heb­ben ge­haald en een­maal be­ne­den zegt ze dat on­ze fles wa­ter haar ge­red heeft...!! We ma­ken be­ne­den nog een klein om­me­tje langs de voet van de rots en ke­ren te­rug naar de au­to. 







We gaan op zoek naar de Willow City Loop Road. Een route van 13 mijl over privéterreinen met bloeiende blue bonnets. Deze route is erg populair tijdens het piekmoment van de bloei van deze bloem. Hele velden blauwe bloemetjes zijn te zien. De achtergrondfoto van deze weblog toont daar een voorbeeld van. Jammer voor ons, de piek is al geweest. Vanwege de zachte winter en veel regen is die vroeger dan normaal. Ik had dat weken geleden al meegekregen en hoopte dat ze er toch nog zouden staan. Maar dat is dus niet zo. Hoewel, op sommige plaatsen, direct langs de weg bijvoorbeeld staan er nog restanten. Enfin, al met al wil dat niet zeggen, dat we deze route nu voor niets rijden. Andere bloemen hebben hun plaats ingenomen. En we genieten toch van prachtige bloemenvelden in allerlei kleuren. Eigenlijk zie je deze zelfde bloemen overal in de omgeving in de bermen. Maar ook op veel ander plekken in Texas (tot nu toe). Het is een lust voor het oog en niet goed op foto weer te geven.








Als de route achter de rug is, zetten we koers naar Luckenbach. Hier stap je terug in de tijd, een store/postkantoor, ware house, saloon en dance hall. Er is elke dag live muziek. We schuiven aan en genieten van country muziek, maar ook jaren '60/'70. Een aantal zangers/gitaristen geven om de beurt hun beste performance en soms sluit de ander er bij aan. Het is een open podium. Naast de gecontracteerde zangers, mag eenieder daar ook met zijn gitaar gaan zitten.

Erg leuk en we doen 5 dollar in de fooienpot, waarna van een van hen de vraag komt, waar we vandaan komen. Hij was wel eens in Valkenburg geweest, zei hij... :)

Ruim een half uur blijven we hier zitten en vinden het dan wel genoeg. Als we dan bij de auto staan, komt ook net een van de muzikanten met zijn vrouw eraan. Wij waren het toch die uit Nederland kwamen? Ze waren ook wel eens in Nederland geweest. Een dagje in Amsterdam, toen ze moesten overstapen op Schiphol. En natuurlijk weer de vraag waar wij in Texas verblijven, waarna zich weer een heel gesprek ontvouwt... Nogmaals, blijft leuk!





We rijden dan terug naar Fredericksburg omdat we nog wat winkeltjes willen bekijken. Dat gingen we gisteravond al doen, maar toen gingen de winkels net sluiten. Fredericksburg is erg toeristisch en ook Duits van oorsprong. Dat is nog aan veel dingen te merken. De opschriften, de wijn en de menukaart vooral. We lopen wat heen en weer. Echte souvenirwinkels zijn het niet, maar vooral kleding en luxe artikelen. Overal ruikt het naar sterke zeepartikelen. Ik ben het al gauw zat en bovendien is het behoorlijk warm geworden. Tijd om onze hotelkamer op te zoeken!



2 opmerkingen:

  1. Hoiii. Wat een mooie foto's. En wat een mooie bloemenvelden. En wat leuk zo'n openluchtconcert Weer een dagje met jullie meegenoten 😁

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Erg mooi daar, echt leuk al die mooie foto's

      Verwijderen