Gisterenavond besloot ik om niet naar bed te gaan, maar gewoon voor de tv in slaap te vallen. Dat leek me niet al te moeilijk, omdat ik daar dan toch altijd tegen moet vechten. Maar ja, er gebeurde natuurlijk niets. Alle tv programma's heb ik met volle aandacht bekeken en mijn ogen bleven gewoon open...
Johan ging wel naar bed, maar ook bij hem gebeurde er niets.
Uiteindelijk zijn we zonder geslapen te hebben, om half drie in de auto gestapt en naar Dusseldorf gereden. De auto leveren we af bij Parkos, een kilometer van de luchthaven verwijderd. Ze brengen ons met een shuttle naar de vertrekhal en onze auto wordt ergens anders heen gebracht. Geen idee waar die nu staat.
Onze vlucht bestaat uit twee delen. Eerst vliegen we naar Parijs. Stappen daar over en vliegen dan naar Dallas. Ging allemaal prima. Jammer is wel, dat daar in Parijs (CDG) alles met bussen gaat. We hebben geloof ik het hele vliegveld wel rondgewandeld en 'rondgebusd'. Gelukkig hadden we 2,5 uur de tijd. Met een uur overstaptijd redt je het daar echt niet. Lange rijen voor de paspoortcontrole ook.
Helaas krijgen Johan en ik beiden behoorlijke hoofdpijn na de overstap. Bij mij werd die na twee paracetamol wel minder. Maar bij Johan niet en moest hij nog een keer twee paracetamol nemen een paar uur later, waarna hij zich eindelijk ook weer wat beter voelde. Gelukkig maar. Ik had anders niet geweten, hoe we hier in het hotel hadden moeten komen.
 |
| Op weg naar de paspoortcontrole |
We komen met een kwartier vertraging uiteindelijk in Dallas aan, vanwege langaanhoudende turbolentie.
Mooi rustig vliegveld. Paspoortcontrole stelde niets voor. Kortste gesprekje ooit gehad. Een stempel in je paspoort krijg je ook niet meer.
Het wachten is nog op de koffers. Helaas krijgen we een van de koffers met een wieltje minder terug. Dat is behoorlijk balen, want het was juist de koffer die we vorige keer nieuw in gebruik hadden genomen. De koffer wil nu niet eens meer blijven staan. Dus we gaan de komende tijd toch wel op zoek naar een andere.
We nemen de shuttle naar de rental cars en kunnen zo doorlopen naar de garage. We hadden bij Alamo al 'skip the counter' gedaan. We treffen daar de vriendelijkste mensen die we ooit meegemaakt hebben. Zo behulpzaam allemaal. Staan we even te kijken bij een auto naar iets, komen ze er al gelijk aan met advies of om antwoord te geven op evt. vragen. Heel fijn.
We hebben uiteindelijk gekozen voor de witte Dodge Durango met net over 5000 mijl op de teller. We zijn er helemaal blij mee. En voor Johan belangrijk... een reservewiel.
Oké, we moeten nog 120 km rijden, voordat we bij het hotel zijn. We verlaten Dallas tijdens de spits. De wegen zijn overvol. Onderweg nog even bij de Walmart langs voor de eerste boodschappen. Onze achterbank ziet er al gelijk heel gezellig uit...
Zo, nu is het hoognodig tijd voor een lekkere douche. Wat heb ik daar zin in!