We zijn vandaag van Lafayette naar New Iberia gereden en wat dingen onderweg gedaan. We hadden terug kunnen rijden naar ons hotel in Lafayette, maar ik koos ervoor dat niet te doen. Het is een afstand van 50 km en dat zouden we dan morgen weer terug moeten rijden. Dus, onze spullen ingepakt en zojuist neergestreken in dit hotel. Heb gevraagd om een rustige kamer zoals altijd. De eerste kamer had vieze vlekken op de lakens, dus die ingeruild voor een ander. Zitten we nu naast mensen met twee hondjes en een luide televisie... Oké, als vanavond alles maar rustig is...
Gisteravond heb ik nog snel twee tickets besteld voor de bootrondvaart op Lake Martin. Het is op een afstandje van maar 25 minuten rijden. Gelijk de eerste maar van 09:30 uur. We rijden er op tijd naar toe en komen drie kwartier eerder aan. Er is niets te zien. Een half uur later komt de eigenaar met een rondvaartboot op de aanhanger. Er kunnen 16 mensen op. Ondertussen zijn ook de anderen gearriveerd en we kunnen instappen. Johan en ik als een van de eersten en we kiezen voor de twee stoeltjes direct vooraan. Lekkere stoeltjes, zitten zacht en kunnen wat draaien. Helemaal goed voor 1,5 uur rondvaren.
En wat een mooi rustig tochtje is het. Lake Martin is ongeveer 22 vierkante kilometer groot en heeft een moeras-ecosysteem. Rondom, in het water, staan allemaal cipressen. Het meer herbergt vele soorten watervogels en alligators. En die zien we beiden dan ook genoeg.
De kapitein/gids vertelt het een en ander, maar we worden niet overladen met informatie. Hij wijst ons op een alligator of bepaalde vogels her en der. Ook op vragen gaat hij in en daar we een Deense jongedame op de boot hebben die regelmatig vragen stelt, krijgen we zo toch nog interessante informatie. Het is verder een fijne tocht, waarbij we eigenlijk het hele meer tussen de cipressen rondvaren. Heel mooi. Je kunt wel blijven foto's maken, maar nu ik ze terugzie constateer ik dat ze niet weergeven wat wij eigenlijk zien. We hebben er echt van genoten.
Om 11:00 uur zijn we weer terug op het vertrekpunt en zetten we koers naar Cypres Island Preserve. Hiervan wist ik dat er een boardwalk moet zijn bij de zuidpunt van het meer, maar dat die door een orkaan voor een gedeelte vernietigd was. Ik heb geen idee of dat inmiddels gemaakt is. Dus, we rijden er maar gewoon naar toe om te kijken. Het is niet zo ver, een minuut of tien rijden. We komen bij het bezoekerscentrum dat beheerd lijkt te worden door een ouder echtpaar. Heb het idee, dat dat ook gelijk hun woonhuis is. Maar ja, we worden uit de droom geholpen; de boardwalk is nog niet gerepareerd. Je kunt er wel een stukje op lopen, maar dan stopt het. Er is ook een mogelijkheid om over een breed pad, wat eerst een weg was, langs het meer te lopen. Dus, nou ja, dat doen we dan ook.
We kijken hier dus vanaf de wal naar de cipressen en zien ook hier een handvol alligators. Lastig om te fotograferen, want tussen het gras vallen ze niet echt op. Verder ook inderdaad weer vogels, Egrets (ofwel zilverreigers) en de Blue Heron (blauwe reiger). Jaja... ik word zo langzamerhand ook een vogelaar... haha
Na het begin- en het eindstuk van de boardwalk heen en weer gelopen te hebben, en dat stuk voormalige weg, keren we terug naar de auto.
We gaan nu naar Longfellow-Evangeline State Historic Site bij St. Martinsville. Het belangrijkste bezienswaardigheid hier is het huis van de Franse familie Olivier, die hier een plantage runde. Ook is er een een Acadian boerenhuis uit 1820. Uitgebeeld wordt hier hoe de Aacadias, Creolen, slaven en vrije gekleurde mensen hier leefden. Hun tradities en culturele diversiteit. Leuk voor toch nog bijna 1,5 uur rondwandelen en dan hebben we niet eens het museum ofwel documentatiecentrum niet gezien. We werden nl. direct doorgeleid via de film van 10 minuten, naar dit alles. Ik dacht we gaan dan straks maar terug. Maar zijn dat uiteindelijk vergeten.
Ik kwam nog tegen dat St. Martinsville een historisch centrum zou hebben. Maar hier hetzelfde verhaal als een paar dagen geleden in Galveston. Is dit het? Nou, laat maar. We hebben beter gezien... Misschien raken we verwend?
Tijd om ons hotel op te zoeken dus, waar de muren van karton zijn blijkbaar...