Een leuke en volle dag hebben we achter de rug. Johan is meestal niet zo van de steden, maar zelfs hij is behoorlijk voldaan. Ook hebben we allebei een hele goede nacht slaap gehad. Dat ontbreekt er nog wel eens aan. De bedden in dit hotel zijn heerlijk. Het hele hotel is mooi, schoon en netjes. Er was trouwens weer een bericht van Booking in de mailbox. We mogen de meerkosten die we evt. gemaakt hebben voor een ander onderkomen declareren! Het gaat om een paar tientjes; had ik nu maar de Hyatt geboekt... hahah!!
Na het ontbijt rijden we 19 km naar het centrum van Dallas. Op het programma staat een bezoek aan het 6th Floor museum aan het Daeley Plaza. Dit is het museum dat gaat over de moord op president John F. Kennedy. Vanaf een hoekraam op de 6e verdieping (eigenlijk de 5e, maar de Amerikanen rekenen de begane grond als 1e verdieping) werd de president die gereden werd in een colonne, doodgeschoten door Lee Harvey Oswald op 22 november 1963. Dit was tijdens een tweedaags bezoek aan Texas waarbij hij verschillende steden aandeed. Er zijn kruisen op de weg geschilderd, op de exacte plek waar Kennedy door de kogels geraakt is. We nemen eerst daar een kijkje.
 |
| Het eerste kruis |
 |
| Het tweede kruis |
 |
| Het tweede kruis vooraan, het eerste een eindje voor de witte auto. Het museum op de achtergrond met het beruchte raam, rechts naast de 5 ronde ramen. |
De kaartjes voor het museum had ik gisteren al gekocht. Ze zeggen dat je dan de rij kunt vermijden. Maar eigenlijk staat er geen rij bij het kaartjesloket, wel bij de mensen die al tickets hebben... We hebben entreetijd om 10:00 uur, maar zijn uiteindelijk bijna een half uur later binnen. We worden direct met de lift naar de 6e etage gedirigeerd en volgen een bepaalde route. Het museum bestaat vooral uit veel informatie lezen en foto's bekijken. In het begin is het erg druk en moet je op elkaar wachten om de informatie te kunnen lezen. Maar op een gegeven moment hebben de mensen zich wat verspreid en gaat het een stuk beter. Het gaat eerst over de president zelf, zijn familie en dergelijke. Langzaam wordt naar het onderwerp van de moord geschoven. Op een gegeven moment komen we in de hoek, vanwaar Oswald geschoten heeft. Hier staan de dozen (met schoolboeken) nog opgesteld zoals ze toen stonden en heb je een indruk hoe hij daar verdekt opgesteld, gezeten moet hebben. Van daaruit kun je ook zelf zien hoe het zicht op de weg voor hem is geweest. Ik vond dat heel indrukwekkend. Aan de hand van (interactieve) filmpjes wordt het e.e.a. in beeld gebracht. Er is ook een maquette te zien, aan de hand waarvan ze later het onderzoek hebben verricht. Oswald is zelf twee dagen later doodgeschoten door ene Jack Ruby toen hij werd overgebracht van het politiebureau naar de gevangenis.
Tot op de dag vandaag bestaat er nog steeds twijfel of Oswald werkelijk de schutter is. Er bestaan allerlei theorieën, dat het iemand anders geweest kan zijn, of dat hij zelfs onderdeel uitmaakte van een complot. Ook daar wordt ruim aandacht aan besteed.
Uiteindelijk komen we naast de trap naar de 7e verdieping het geweer tegen wat Oswald gebruikt moet hebben en daar heeft achtergelaten. Net als de plek waar hij heeft gezeten, is dit achter glas. We kunnen de trap op en zien boven nog informatie over de bezoeken die hij eerder al in de andere steden afgelegd.
Twee uur nadat we het museum binnengingen, gaan we weer naar buiten. Ik vond het zeer interessant en indrukwekkend en ga zeker het boek dat ik hierover thuis heb (en van mijn vader is geweest) daar verder over uit lezen.
 |
| De drukte in het begin |
 |
| Deze auto hebben we in het echt gezien in het Henry Ford Museum te Dearborn MI |
 |
| De opstelling van de dozen |
 |
| De plek waar Oswald zat (tussen de dozen en het raam) |
 |
| Zicht op Daeley Plaza vanuit de schuttersplek |
 |
| Het moment dat Oswald zelf beschoten wordt |
 |
| Onderzoeksmaquette |
 |
| De plek waar het geweer achter gelaten was |
We keren naar de auto, die we tegenover de ingang hadden geparkeerd, terug en eten en drinken eerst wat. We laten dan de auto staan (parkeertarief $ 12.00 tot middernacht) en lopen dan een kwartiertje naar het Geodeck van de Reunion Tower. Die is 171 m. hoog en daar koop ik onder het lopen kaartjes voor. Van Booking.com (of van dit hotel, dat weet ik niet) had ik een voucher gekregen van een tientje om te besteden aan een bezienswaardigheid in Dallas. Je moest voor de toren een tijd reserveren en omdat ik niet wist hoe lang het bezoek aan het museum zou duren, besloot ik dat ik het ter plekke wel zou kopen. We kunnen pas om 14:00 terecht, maar zijn er al een half uur eerder. Gewoon aangesloten in de rij en niemand die er wat van zegt... Na het verplicht foto maken, gaan we met de lift naar boven en kunnen dan een rondje om de buitenring van de toren lopen. Vol zicht op de wolkenkrabbers van Dallas. Bekende wolkenkrabbers ook; je ziet ze in de leader van de soapserie Dallas. Als ik die gebouwen zie, komt spontaan de muziek van die leader in mijn hoofd op... haha...!
Johan is vooral onder de indruk van het snelwegenverkeersknooppunt direct onder ons. Hoe kunnen ze het toch zo maken? Leuk om er een tijdje naar te kijken.
 |
| Reunion Tower |
Eenmaal beneden, besluiten we om de richting van de wolkenkrabbers op te lopen. We komen het AT&T Discovery District. Geen idee wat het precies is, maar er is een soort van markt, mensen zitten hier op kunstgras, muziekje. Het ziet er gezellig uit. We gaan hier bij een foodplaza naar binnen. Het is halverwege de middag, nog niet echt etenstijd, maar we besluiten toch maar wat te nemen. Bij ons hotel zit verder toch niet veel in de buurt. Allebei een hamburger en samen een salade. Johan heeft geluk en ziet zelfs de start van de Formule 1 op een televisiescherm.
Ik had gelezen over een groot oog dat in een parkje ligt. Het hoe of wat moet je me niet vragen. Het ligt daar dan gewoon. Niemand kan er ook echt bij.
Dan lopen we naar Pioneer Plaza. Een heel blok met een kudde bronzen longhorns die door twee veedrijvers door het water gedreven wordt naar elders... De sliert longhorns is zo lang, dat je hem niet in z'n totaliteit op de foto kunt krijgen. Maar het is wel mooi om te zien.
We lopen terug richting auto, halen daarbij nog een milkshake bij de Mac en zijn om 17:00 uur weer terug bij het hotel. Saillant detail: de navigatie brengt ons over de twee kruisen naar de snelweg...