Dag 10: LBJ en Pedernales Falls

Een combinatie van geschiedenis en natuur vandaag. Zojuist aangekomen in Austin. Wat een drukte! Is even stressen om in de stad te rijden na zoveel dagen met alleen maar kalme wegen...

Vanmorgen eerst even rustig aan gedaan. Het zou minder dan een half uur rijden zijn naar Het LBJ National Park en/of LBJ State Park. Ik zeg en/of, omdat ik al die tijd niets van deze parken snapte. Ik dacht ook dat het één park was, maar het zijn er dus twee, een nationaal park en een staatspark. Er is een samenwerking tussen die twee en dat maakt het allemaal nog verwarrender. De parken liggen gescheiden van elkaar door de Pedernales rivier. Ik wist dat je bij de één een permit moest halen om bij de ander over de ranch road te mogen rijden en dan verschillen de openingstijden ook nog van elkaar. LBJ staat dus voor Lyndon B Johnson. Amerika's 36e president. Hij volgde, omdat hij al vice president was, John F. Kennedy op nadat die vermoord was. Het nationale park beslaat zijn ranch, geboortehuis, het huis van zijn grootouders, schoolgebouw en kerkhof waar hij en zijn familie begraven ligt. Ook zijn Texas White House, vanwaar hij zijn presidentschap uitoerde. Helaas is dat op dit moment niet toegankelijk vanwege restauratie.

Het staatspark geeft ook wat informatie over deze president, maar heeft tevens twee farmhouses met living history.

Ik type het adres in de navigatie van wat ik denk dat het 't staatspark is, omdat daar de permit gehaald moe worden. Maar blijkbaar is dat niet het goede, want ineens rijden we al het nationale park op. Ik zie het schoolgebouw en nog wat gebouwen en we rijden verder in afwachting van de officële toegang. Maar niets van dat al, een klein onbemand hokje. We rijden door en rijden dan ineens de ranch road op, zonder toegang dus... Maar goed, we zitten er niet mee. De rangers die er werken blijkbaar ook niet. Iedereen zwaait ons gedag. We rijden de ranch road rustig rond. Hier en daar een informatiebord, maar verder weinig te zien. Wat koeien, een schuur, een vliegstrip en zelfs een vliegtuig. Wat hertjes ook. Verder alleen maar weiland. We rijden dan dezelfde toegangsweg weer uit en komen achereenvolgens langs het huis van zijn grootouders, het kerkhof en zijn geboortehuis. Dit huis is niet origineel, maar wel een exacte kopie en kan van binnen gezien worden. Ook het naastgelegen schoolgebouw kunnen we van binnen zien.

Geboortehuis Lyndon B. Johnson

Junction schoolgebouw

We rijden dan naar het staatspark. Ik vertel daar over de verwarring. Maar we zijn schijnbaar de enigen niet. Ik krijg een ingewikkelde uitleg die ik niet helemaal volg. Maar dat we zonder permit de ranch road hebben bereden is geen enkel probleem. Hier gaan we dus een gebouw binnen met een expositie over de president. Zijn hoed, zadel en laarzen bijvoorbeeld in een vitrine en informatie over zijn legacy.

 

Er zijn ook twee farmhouses op dit terrein. De eerste is een kleine en we kunnen er niet in. Wel kun je naar binnen kijken. 

De andere, ooit opgezet in 1869 door de familie Sauer en in 1900 overgenomen door de familie Beckmann. Er lopen mensen rond die in de stijl van vroeger alles over die tijd uitbeelden en vertellen. Erg leuk, maar de verhalen soms erg lang... Ik ga die dus hier niet herhalen, maar op internet kun je er alles over vinden als je google erop los laat.

De schuur Sauer-Beckmann

Wij vinden het tijd om verder te gaan. We zoeken het boyhood home op van Lyndon Johnson, waar hij vanaf zijn 5e jaar gewoond heeft, in Johnson City. En nee, deze plaats is niet naar hem vernoemd maar naar een achterneef van hem. We komen bij het bezoekerscentrum en horen dat de volgende rondleiding om 13:00 uur is. Oh, nog 5 kwartier wachten dus. Ondertussen kunnen we een film bekijken die voornamelijk gaat over zijn vrouw Lady Bird Johnson. Zij heeft overigens ervoor gezorgd dat de streek zo bloemrijk is.

Dan is er ook nog een expositie over het presidentschap en hun privéleven. Dat betreft voornamelijk foto's en teksten. En verder is er meubilair te bewonderen dat afkomstig is uit het Texas White House, omdat dat op dit moment gesloten is. 

We wachten daarna op een bankje tot de ranger verschijnt om de groep rond te leiden. Maar oh jee, wat kan die praten zeg! Hij praat veel en snel. Ik kan me er niet toe zetten om alles te volgen en denk alleen maar 'wanneer gaan we dat huis nu eens in?' Eenmaal in het huis gaat het praten gewoon door. Maar hij zegt ook dat we hem niet persé hoeven te volgen, maar ook zelf rond kunnen kijken. Dat doen Johan en ik dus en dan snel hier weg wezen... Heeft lang genoeg geduurd. Er staat nog meer op het programma.

We willen namelijk nog naar het Pedernales Falls State Park. Aan een leuke wandeling zijn we wel toe. We rijden dus een half uurtje verder naar het oosten. Binnen het park nog een eindje rijden en dan kom je na 500 meter lopen bij de 'falls'... Hoe kan ik dit omschrijven? Het is een verzameling rotsen, waar her en der water tussendoor stroomt. Erg mooi om te zien. Een echt wandelpad is hier niet meer. Maar je kunt jezelf in alle richtingen verplaatsen en maar kijken waar je uitkomt en of je verder kunt. We lopen  hier een uur rond. Ondertussen hebben de wolken plaatsgemaakt voor de zon en wordt het wel erg warm. We besluiten dat het tijd is om terug te keren.

Er is nog 75 km te rijden naar ons hotel in Austin. De navigatie zegt er een uur en een kwartier over te doen. Maar bij Austin is het erg druk. Spitsuur dus, bovendien wordt er behoorlijk aan de weg gewerkt.  We doen er langer over dan verwacht en zijn blij eindelijk de parkeerplaats van het hotel op te draaien. Dichtbij het centrum!